Merhaba. Romalıların bugün oldukça ‘garip’ olan alışkanlıkları, adetleri ve maddeleri var. Ancak idrardan vergi alınması şüphesiz bunlar arasında en farklı olanıdır. Bu içeriğimde sizlere Roma İmparatorluğu’nun ‘çiş’i nasıl vergilendirdiğini aktardım.
İyi okumalar dilerim.
Daha önce “pecunia non olet” kelimesini duydunuz mu? “Para kokmaz” anlamına gelen Latince kelimenin farklı bir hikayesi vardır. Bu MS kelimesidir. 69-79’da Roma İmparatorluğu’nu yöneten Vespasian ile ilgili. Peki neden böyle bir kelime var?
Antik Çağ’da yaşayan Romalılardan günümüz toplumlarına birçok gelenek aktarılmıştır. Ancak Romalıların idrara karşı tutumları oldukça farklıydı. Romalılar idrarın çok yararlı ve pahalı bir şey olduğunu düşünüyorlardı.
İdrarı çamaşır yıkamak, diş fırçalamak ve deri tabaklamak için bir temizlik maddesi olarak kullandılar. İdrar, potasyum ve fosfor gibi çok çeşitli mineraller ve kimyasallar içerdiğinden, Romalılar idrarın dişleri beyazlattığına ve onları çürüklerden koruduğuna inanıyorlardı.
Öyle ki, dönemin çamaşırhanelerinde ve halka açık yerlerde insanların yaptığı idrarı toplamak için devasa kil kaplar bulundururlardı. Sonunda o kadar çok idrar toplandı ki, Roma imparatoru Vespasianus buna bir vergi koydu.
Aslında, Vespasianus’tan önceki idrar vergisi MS. 1. yüzyılda Roma imparatoru Nero bunu uygulamıştır. Bu vergi, kamusal alandan toplanan idrarı vergilendiriyordu çünkü alt sınıflar ihtiyaçlarını küçük çömleklerle kanalizasyona atarak karşılıyordu ve idrar da varlıklı sınıfların kullandığı umumi tuvaletlerden toplanıyordu.
Bu vergi kaldırılsa da MS. MÖ 70 dolaylarında imparator Vespasianus ile tekrar uygulamaya konmuştur. Vespasian imparator olduğunda, imparatorluk kendini tamamen yok edecek bir iç savaştan yeni çıkmıştı ve Roma’nın hazinesinde tek bir gümüş sikke kalmamıştı.
İmparator ayrıca umumi tuvaletlerden hazineyi doldurmak için idrar dağıtımına kadar her şeye idrar vergisi koydu. O zamanlar umumi tuvaletlerden toplanan idrar, çeşitli kimyasal işlemlerde kullanılmak üzere satılıyordu. İdrar, dokuma bölümünde çok değerli bir konuydu.
Deri tabaklama ve yün üretiminde ödendi ve çamaşırhanelerde ağartma için bir amonyak kaynağı oldu. Bu sebeple idrarı satın alanlar da bu vergiye tabi tutuldu.
Ancak Vespasian’ın oğlu Titus, idrar vergisini iğrenç bulmuş ve bu iddia için babasını eleştirmiştir. Romalı tarihçi Suetonius’a göre Titus bir gün bu konuyu babasına açar. Vespasian ayrıca oğlundan burnuna bir altın tutmasını ve kokudan rahatsız olup olmadığını söylemesini ister.
Titus hayır cevabını verdiğinde, imparator şu ünlü Latince deyişi söyledi: Atqui ex lotio est, yani “çişten yapılmıştır” ama para kokmaz. “Para kokmaz” anlamına gelen pecunia non olet ifadesi, günümüzde paranın geldiği yere göre fiyatının düşmediğini söylemek için kullanılmaktadır.
Vespasian’ın en ünlü sözlerinden biri olan bu kelime, şüpheli, haksız veya yasa dışı yollardan para elde edilmesini devalüe etmek için kullanılır. Almanya’daki bazı insanlar bu sözün kökenini o kadar çok sevdiler ki, aynı isimde bir aile masa oyunu bile yaptılar.
Vespasian’ın adı bugün umumi tuvaletlerde İtalya’da vespasiano, Fransa’da vespasienne olarak yazılmaktadır. Fransızca konuşulan bölgelerde halka açık olan ücretli tuvaletler “Vespasian” olarak bilinir.
Vespasianus’un vergisi halk tarafından özellikle idrar toplayıcılar, tekstilciler ve debbağcılar arasında hoş karşılanmazken, vergilerden elde edilen gelir Roma İmparatorluğu’nun ve kamu hizmetlerinin devamlılığını sağlıyordu.
